Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΤΟΥ ΣΩΛΗΝΑ

  Το κράτος με την προσωρινή ονομασία "Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας" είναι μία χώρα της νότιας βαλκανικής χερσονήσου, εκτάσεως 25.713 τ.χιλ. και πληθυσμού περίπου 2 εκατομμυρίων κατοίκων, η οποία συνορεύει, βόρεια με την Σερβία, ανατολικά με την Βουλγαρία, δυτικά με την Αλβανία και νότια με την Ελλάδα. Πρωτεύουσα της χώρας είναι τα Σκόπια με πληθυσμό περίπου 500.000 κατοίκων και πιθανότατα δεύτερη μεγαλύτερη πόλη το Μοναστήρι (Μπίτολα) με πληθυσμό άνω των 100.000 κατοίκων.

   Η ιστορία της  περιοχής της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας ανάγεται στους αρχαίους και κυρίως στους ρωμαϊκούς και βυζαντινούς χρόνους.

   Στον τόπο των Σκοπίων κατά την αρχαιότητα βρισκόταν η αρχαία πόλη  "Σκουποί", η οποία κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους γνώρισε σημαντική άνθηση, όπως μαρτυρούν και τα μνημεία της (υδραγωγεία, γέφυρες, επιγραφές κλπ). Ομοίως ακμαία πόλη υπήρξαν οι Σκουποί και κατά την βυζαντινή περίοδο. Περί το 520 καταστράφηκαν από σεισμό αλλά ο Ιουστινιανός, ο οποίος είχε γεννηθεί στα Σκόπια ανόρθωσε εκ νέου την πόλη και της έδωσε την ονομασία Πρώτη Ιουστινιανή. Αργότερα οι Σκουποί περιήλθαν στο κράτος του Δεσπότη της Ηπείρου Θεοδώρου Αγγέλου Κομνηνού και περί το 1246 καταλήφθηκαν από τον βασιλέα της Νίκαιας Ιωάννη Βατάτζη. Περί τα μέσα του 13ου αι. καταλαμβάνονται από τους Σέρβους και κατόπιν από τους Τούρκους. 

  Το Μοναστήρι  βρίσκεται στην θέση της αρχαίας πόλης Ηράκλειας, της οποίας σώζονται ερείπια. Έλαβε την ονομασία Μπιτώλια όταν κατά τους βυζαντινούς χρόνους καταλήφθηκε από τους Βουλγάρους . Γρήγορα όμως κυριεύθηκε εκ νέου από τον Βασίλειο τον Βουλγαροκτόνο το 1014 . Η ονομασία Μοναστήρι απαντάται οπωσδήποτε από την εποχή της τουρκοκρατίας.

    Μέχρι το πέρας της Τουρκοκρατίας τα Σκόπια αναφέρονται με μεικτό πληθυσμό, αποτελούμενο από Σέρβους, Βούλγαρους, Έλληνες Τούρκους, Ιουδαίους και Αθίγγανους, ενώ το Μοναστήρι με πληθυσμό 45. 000 κατοίκων εκ των οποίων οι μισοί ήταν Έλληνες και οι υπόλοιποι Σλάβοι, Ιουδαίοι και Αλβανοί.

    Το τέλος της Τουρκοκρατίας επήλθε με τον Βαλκανικό Πόλεμο 1912, όταν η Τουρκική Αυτοκρατορία ηττήθηκε από τις ενωμένες δυνάμεις Ελλάδος, Σερβίας , Μαυροβουνίου και Βουλγαρίας και η περιοχή περιήλθε στην Σερβία.

     Οι Σέρβοι εφήρμοσαν πολιτική βίαιου εκσερβισμού που είχε ως αποτέλεσμα αρκετοί Έλληνες να εγκαταλείψουν το Μοναστήρι για την ελεύθερη Ελλάδα. 

   Τακτική βίαιου εκβουλγαρισμού εφήρμοσαν και οι Βούλγαροι όταν κατέκτησαν την περιοχή, τόσο κατά την περίοδο του ά παγκοσμίου πολέμου 1915-18 όσο και κατά τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο, όταν πλέον η περιοχή υπήγετο στο Βασίλειο της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας.

   Αλλά ακόμη πιο άθλια τακτική εφάρμοσε το κομουνιστικό καθεστώς της Γιουγκοσλαβίας που, προέκυψε μετά τον β΄ παγκόσμιο πόλεμο, το οποίο , για πρώτη φορά στην ιστορία της περιοχής, όχι μόνο προσπάθησε να εξαφανίσει άλλες εθνότητες, αλλά επιχείρησε να δημιουργήσει και μία "εθνότητα του σωλήνα", τους "Μακεδόνες".

  Οι Μακεδόνες ήταν βεβαίως ελληνικό φύλο αλλά ως έθνος δεν υπήρχαν μέχρι τότε πουθενά στα βιβλία της ιστορίας. Στους πολέμους για την απελευθέρωση της περιοχής από τους Τούρκους είχαν εμπλακεί πληθυσμοί Ελλήνων, Βουλγάρων , Σέρβων, Μαυροβουνίων. Αλλά μέχρι την στιγμή της  εμφάνισής του μέσω του δοκιμαστικού σωλήνα της πολιτικής προπαγάνδας, ουδέποτε είχε εμφανιστεί στην περιοχή έθνος  το οποίο να αγωνιζόταν για την εθνική του χειραφέτηση και να έφερε το όνομα "Μακεδονία".

   Ο Τίτο και το κομουνιστικό καθεστώς της Γιουγκοσλαβίας, με την απόφασή του να αναγνωρίσει Μακεδονική εθνική ταυτότητα στο αντιφασιστικό Συμβούλιο Εθνικής Απελευθέρωσης της Μακεδονίας της 2 Αυγούστου 1944, δεν στόχευε μόνο στην δημιουργία ενός ομοσπονδιακού Κράτους στο οποίο ένα  εκ των ομόσπονδων κρατιδίων θα ήταν η Μακεδονία. Επεδίωκε μετά το τέλος του β΄παγκοσμίου πολέμου την απόσπαση εδαφών της Μακεδονίας από την Ελλάδα.

  Η κομουνιστική Γιουγκοσλαβία του Τίτο εφάρμοσε σκληρή προπαγάνδα ενώ η Ελλάδα δεν αντέδρασε στην δημιουργία του ομοσπονδιακού κρατιδίου της Μακεδονίας η οποία είχε επεκτατικούς στόχους, διότι δεν ήθελε να στενοχωρήσει τους δυτικούς συμμάχους που υποστήριζαν τον Τίτο έναντι του Στάλιν. Αλλά όταν  διαλύθηκε η Γιουγκοσλαβία, το έθνος του σωλήνα , από επεκτατικούς σκοπούς χρησίμευσε ως το μοναδικό μέσο επιβίωσης του νεοσύστατου κράτους της  Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας.

  Εάν διαβάσει κάποιος την επίσημη δημογραφική σύνθεση του κράτους θα διαπιστώσει ότι απουσιάζουν πληθυσμοί όπως Έλληνες , Βούλγαροι, Σέρβοι και στις θέση τους αναγράφονται οι όροι Μακεδόνες, Βλάχοι κλπ.

      Το κράτος της φερόμενης ως Μακεδονίας εμφανίζεται τώρα να ξεχνάει τις παλαιές εθνότητες σαν να μην υπήρξαν ποτέ  και να αποτελείται από "Μακεδόνες " κατά ποσοστό περίπου 60% , Αλβανούς κατά 20 % , Τούρκους κατά 8%, Βλάχους κατά ποσοστό 5% κλπ.

      Αλλά η ιστορία διδάσκει ότι τα έθνη δεν εξαφανίζονται μέσω της προπαγάνδας. Απεναντίας, όσο τα καταπιέζει η προπαγάνδα , τόσο αυτά ενδυναμώνονται , οι δε διώξεις αντί να οδηγούν στην εξαφάνιση των εθνών καταλήγουν σε διάλυση των κρατών.

ΚΥΡΙΕΣ ΠΗΓΕΣ: ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΔΑΚΗ, ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΠΑΠΥΡΟΣ ΛΑΡΟΥΣ ΜΠΡΙΤΑΝΙΚΑ