ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΖΗΤΗΜΑ ΚΑΙ Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΑΔΥΝΑΜΟΣ ΚΡΙΚΟΣ

   Κυπριακό ζήτημα καλείται η διευθέτηση της τύχης της νήσου Κύπρου ύστερα από την διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, στο έδαφος της οποίας ανήκε.

   Θα μπορούσε να υποστηρίξει κανείς ότι το Κυπριακό διέβη μέχρι σήμερα τρία μεγάλα στάδια: Το στάδιο της ένταξης της Κύπρου στην κυριαρχία του Ηνωμένου Βασιλείου, το στάδιο της δημιουργίας του ανεξάρτητου κυπριακού κράτους και το στάδιο της στρατιωτικής κατοχής του 37% περίπου της Δημοκρατίας της Κύπρου από την Τουρκία.

    Το στάδιο της κυριαρχίας της Αγγλίας οφείλεται στην παρακμή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και στην αδυναμία της να ελέγξει  εδάφη που βρίσκονταν υπό την εξουσία της. Περιλαμβάνει δε δύο επιμέρους στάδια: Κατά το πρώτο, δυνάμει της από 23-5/4-6 1878 αμυντικής συμφωνίας Αγγλίας - Τουρκίας, η Αγγλία, εκμεταλλευόμενη την αδυναμία της Τουρκίας και την ήττα της στον ρωσοτουρκικό πόλεμο, έπεισε την Τουρκία να της παραχωρήσει την Κύπρο, όχι για κυριαρχία, αλλά για "κατοχή και διοίκηση", με αντάλλαγμα στρατιωτική υποστήριξη σε περίπτωση ρωσικής απειλής. Κατά το δεύτερο επιμέρους στάδιο η Αγγλία , με την κήρυξη του Ά παγκοσμίου πολέμου προχώρησε σε πλήρη προσάρτηση του νησιού. Μάλιστα , το 1915 πρότεινε στην Ελλάδα να της παραχωρήσει την Κύπρο με αντάλλαγμα την είσοδό της  στον πόλεμο. Η εν λόγω πρόταση ανακλήθηκε λόγω της ουδετερότητας της Ελλάδας και δεν επανήλθε όταν η Ελλάδα , εισήλθε τελικώς στον πόλεμο στο πλευρό της Αντάντ.  Από τον Ά μέχρι τον β΄παγκόσμιο πόλεμο η Αγγλία άσκησε κυριαρχία στο νησί αρνούμενη κάθε αίτημα των  Κυπρίων για ένωση με την Ελλάδα. 

   Το στάδιο της δημιουργίας της ανεξάρτητης κυπριακής Δημοκρατίας επήλθε εξαιτίας της παρακμής της αγγλικής αυτοκρατορίας  μετά το τέλος του β΄παγκοσμίου πολέμου και της αδυναμίας της να αποκρούσει πειστικά τα αιτήματα περί αυτοδιάθεσης των λαών των κτήσεών της. Κατά το στάδιο αυτό  σημαντικά είναι τα εξής γεγονότα: (α) Η θέσπιση του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών που καθιέρωνε την αρχή της αυτοδιάθεσης των λαών.  (β) Η άρνηση της Βρετανικής κυβέρνησης να συμμορφωθεί με την αρχή της αυτοδιάθεσης παρά το αίτημα των Κυπρίων.(γ) Η εκ μέρους της Συνόδου της Κυπριακής Εκκλησίας απόφαση το 1948 περί δημιουργία "Εθναρχικού Συμβουλίου" για την προώθηση του ενωτικού αγώνα.(δ) Η διενέργεια δημοψηφίσματος στις 15-1-1950 στο οποίο το 95,7% όσων είχαν δικαίωμα ψήφου απαίτησε την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.(ε) Οι αποτυχημένες αρχικές απόπειρες σε συνεργασία με την ελληνική κυβέρνηση να συζητηθεί το ζήτημα σε συνεδριάσεις της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ .(Στ) Η έναρξη του ενόπλου αγώνα στην Κύπρο με την ίδρυση του ΕΟΚΑ (1-4-1955). Ως απάντηση οι Βρετανοί , οι οποίοι αντιλαμβάνονταν ότι δεν μπορούσαν να διατηρήσουν την κυριαρχία της Κύπρου,  κάλεσαν στις 30-6-1955 τριμερή διάσκεψη για το Κυπριακό μεταξύ Αγγλίας, Ελλάδας και Τουρκίας εμπλέκοντας για πρώτη φορά την Τουρκία, η οποία μέχρι τότε δεν διαδραμάτιζε κανέναν ρόλο, ώστε να μετατρέψουν το ζήτημα σε διμερές και να παραμείνουν στην Κύπρο με ρόλο επιδιαιτητή. Η εμπλοκή της Τουρκίας είχε ως αποτέλεσμα την ματαίωση της ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα και τις συμφωνίες Ζυρίχης - Λονδίνου με τις οποίες αποφασίστηκε η ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας.  

   Το στάδιο της Τουρκικής κατοχής επήλθε εξαιτίας της ανικανότητας των ελληνικών και κυπριακών παραγόντων  να χαράξουν νέα κοινή στρατηγική απαλλαγμένη από διχαστικές τάσεις, και της προδοτικής στάσης της χούντας, η οποία , αφού το 1967 ανακάλεσε την ελληνική μεραρχία 8.000 ανδρών που είχε φθάσει μυστικά στην Κύπρο τον Απρίλιο 1964 , επιχείρησε την συστηματική υπονόμευση και δολοφονία του Μακαρίου και την ανατροπή της νόμιμης κυβέρνησης της Κύπρου , παρέχοντας την ευκαιρία στην Τουρκία να επέμβει δήθεν ως εγγυήτρια δύναμη και να καταλάβει χωρίς καμία σοβαρή αντίσταση του 37% περίπου του νησιού.

    Μετά τον Αττίλα, η ελεύθερη Κύπρος κατόρθωσε να σταθεί στα πόδια της και να γιατρέψει τις πληγές της. Οι Κύπριοι Έλληνες οργάνωσαν το κράτος, πρόκοψαν και εισήλθαν στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην ζώνη του Ευρώ.

  Απεναντίας, οι Τουρκοκύπριοι απομονώθηκαν. Ουδείς αναγνωρίζει την κατοχή και το ψευδοκράτος που τους έστησε η Τουρκία. Χιλιάδες έποικοι προστέθηκαν στον πληθυσμό των κατεχομένων. Η εξωστρέφεια της ελεύθερης Κύπρου και η ελευθερία κινήσεώς τους σε ολόκληρη την Ε.Ε είναι μακρινό όνειρο για τους Τουρκοκύπριους.

   Οι Τουρκοκύπριοι έχουν κατά κεφαλήν εισόδημα ίσο με το 1/3 εκείνου των Ελληνοκυπρίων. Αντιλαμβάνονται ότι μέσα στα θύματα της τουρκικής πολιτικής και της παράνομης κατοχής του νησιού δεν συμπεριλαμβάνονται μόνο οι Ελληνοκύπριοι αλλά και οι ίδιοι. Αποτελούν τον τελευταίο αδύναμο κρίκο στην πορεία του κυπριακού ζητήματος.