ΟΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ Η ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ ΧΟΡΗΓΗΣΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΑΣΥΛΟΥ ΚΑΙ Η ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΩΝ

TI EINAI ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ; 

Σύμφωνα με το άρ. 1 της Διεθνούς Σύμβασης του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, η οποία υπεγράφη στην Γενεύη το 1951 και κυρώθηκε στην Ελλάδα με το ν.δ.3989/1959, όπως αυτή τροποποιήθηκε με το Πρωτόκολλο της Νέας Υόρκης του 1967, το οποίο κυρώθηκε στην Ελλάδα με τον α.ν.389/1968, πρόσφυγας θεωρείται κάθε πρόσωπο το οποίο "συνεπεία δεδικαιολογημένου φόβου διώξεως λόγω φυλής , θρησκείας, εθνικότητος, κοινωνικής τάξεως ή πολιτικών πεποιθήσεων ευρίσκεται εκτός της χώρας της οποίας έχει την υπηκοότητα και δεν δύναται ή , λόγω του φόβου τούτου, δεν επιθυμεί να απολαύη της προστασίας της χώρας ταύτης  " καθώς επίσης και το πρόσωπο το οποίο, εάν δεν έχει υπηκοότητα, βρίσκεται συνεπεία τέτοιων γεγονότων εκτός της χώρας διαμονής του και δεν δύναται ή δεν επιθυμεί να επιστρέψει σε αυτήν. 

  Από τα παραπάνω προκύπτει ότι, σύμφωνα με την Σύμβαση της Γενεύης, πρόσφυγας δεν θεωρείται κάθε αλλοδαπός μετανάστης που εισέρχεται σε μία ξένη χώρα, ούτε καν κάθε άνθρωπος που αναγκάζεται για οποιονδήποτε λόγο (λ.χ. εξαιτίας φυσικής καταστροφής) να εγκαταλείψει την χώρα του και να μεταβεί σε άλλη χώρα, αλλά μόνο εκείνος που βρίσκεται εκτός της χώρας του , επειδή φοβάται δικαιολογημένα ότι θα υποστεί δίωξη εξαιτίας της φυλής του, ή της θρησκείας του, της εθνικότητας, της κοινωνικής τάξης, ή των πολιτικών του πεποιθήσεων. Με αυτόν τον ορισμό η Σύμβαση της Γενεύης θέτει δύο κριτήρια για την αναγνώριση της ιδιότητας του πρόσφυγα: Πρώτον, το υποκειμενικό, δηλαδή τον φόβο του προσώπου ότι κινδυνεύει να διωχθεί εξαιτίας της φυλής , της θρησκείας, της εθνικότητος , της κοινωνικής τάξεώς του , ή των πολιτικών του πεποιθήσεων και γι' αυτό βρίσκεται εκτός της χώρας του και δεν δύναται ή δεν επιθυμεί να επιστρέψει σε αυτήν ,  και , δεύτερον, το αντικειμενικό, ήτοι την προϋπόθεση ότι αυτός ο φόβος διώξεως είναι «δεδικαιολογημένος», δηλαδή είναι εύλογος και βασίζεται σε αντικειμενικά δεδομένα. 

     Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΧΟΡΗΓΗΣΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΑΣΥΛΟΥ: 

  Η Σύμβαση της Γενεύης καθόρισε την έννοια του πρόσφυγα , καθώς και τα δικαιώματα τα οποία έχει αλλά άφησε την διαδικασία και τα όργανα αναγνώρισης της ιδιότητας του πρόσφυγα και χορήγησης πολιτικού ασύλου στην εσωτερική νομοθεσία κάθε επιμέρους κράτους.

      Η Ευρωπαϊκή Ένωση ,βλέποντας την καταιγίδα να έρχεται , θέσπισε όσον αφορά το ζήτημα των μεταναστών και των προσφύγων την οδηγίας 2008/115/ΕΚ « σχετικά με τους κοινούς κανόνες και διαδικασίες   στα κράτη μέλη για την επιστροφή των παρανόμως διαμενόντων υπηκόων τρίτων χωρών. " Αλλά το ελληνικό κράτος δεν είχε καταλάβει τίποτε. Το 2011, η ελληνική νομοθεσία η οποία υπήρξε επί πολλά έτη απαρχαιωμένη με αποτέλεσμα να εκκρεμούν ενώπιον των αρχών επί έτη χιλιάδες αιτήσεις χορήγησης πολιτικού ασύλου, επιχείρησε να εκσυγχρονιστεί και να εναρμονιστεί με την ανωτέρω οδηγία , αλλά και τις αρχές του σεβασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και της ορθολογικής λειτουργίας της διοίκησης με την θέσπιση του ν. 3907/2011, σύμφωνα με τον οποίο, αφενός ιδρύθηκε η λεγόμενη «Υπηρεσία πρώτης Υποδοχής» η οποία έχει ως αποστολή την αποτελεσματική διαχείριση των υπηκόων τρίτων χωρών που εισέρχονται παρανόμως στην χώρα (άρ.6 ) και, αφετέρου συστάθηκε «Υπηρεσία Ασύλου», με δυνατότητα διάρθρωσης τόσο κεντρικά όσο και με δυνατότητα ίδρυσης περιφερειακών γραφείών για να εφαρμόσει αποτελεσματικά και γρήγορα την νομοθεσία περί ασύλου (άρ.1 ).

    Ο νόμος 3907/2011 προέβλεπε ορθολογικές «διαδικασίες πρώτης υποδοχής» των υπηκόων τρίτων χωρών που συλλαμβάνονται να εισέρχονται στην χώρα χωρίς τις νόμιμες διατυπώσεις. Ειδικότερα προέβλεπε την εξακρίβωση της ταυτότητάς τους, την καταγραφή τους, τον ιατρικό τους έλεγχο και περίθαλψη και την ενημέρωση για τα δικαιώματά τους και ιδίως όσον αφορά το δικαίωμά τους να αιτηθούν πολιτικό άσυλο (άρ.7). Προέβλεπε επίσης την δημιουργία κεντρικής και την δυνατότητα ίδρυσης  περιφερειακών μονάδων πρώτης υποδοχής με εγκαταστάσεις πρώτης υποδοχής (άρ.13) και την ευχέρεια  του περιφερειακού γραφείου Ασύλου να λειτουργεί εντός του Κέντρου πρώτης Υποδοχής(άρ.11). Επιχειρούσε ακόμη και να προβλέψει τι θα συνέβαινε εάν δημιουργούνταν έκτακτες καταστάσεις , όπως για παράδειγμα η διάταξη του άρ.14 , η οποία όριζε ότι εάν δεν επαρκούν οι κατάλληλες εγκαταστάσεις για την διεξαγωγή των διαδικασιών πρώτης υποδοχής επιτρέπεται και η χρήση άλλων δημοσίων εγκαταστάσεων. Στόχος του νόμου , η διάκριση προσφύγων και λοιπών μεταναστών: Οι Πρόσφυγες θα έπρεπε να λαμβάνουν σύντομα πολιτικό άσυλο. Οι λοιποί μετανάστες αφού καταγράφονταν, θα έπρεπε να επιστρέψουν στην χώρα τους μέσω διαδικασίας έκδοσης πράξης επιστροφής τους, η οποία θα εφαρμοζόταν είτε με οικειοθελή αποχώρηση , είτε με απομάκρυνσή τους από την χώρα (άρ.21-23).

     ΤΟ ΧΑΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΩΝ: 

  Καθώς όμως στην Ελλάδα οι νόμοι δεν εφαρμόζονται, έτσι και ο νόμος 3907/2011 έμεινε στην ουσία ανεφάρμοστος για περισσότερα από δύο έτη. Αλλά ακόμη και μετά την εφαρμογή του στην πράξη μόλις από τον Ιούνιο του 2013 με την έκδοση του αναγκαίου Προεδρικού Διατάγματος 113/2013, ουδείς κατάλαβε τι επρόκειτο να συμβεί και ουδείς φρόντισε να σχεδιάσει την δράση των αρχών με βάση τις προβλέψεις του νόμου ούτως ώστε να υπάρχουν επαρκείς υποδομές και να έχουν επιλεγεί και άλλες για περίπτωση ανάγκης. Ένα και μόνο παράδειγμα δείχνει την εικόνα: Στην Λέσβο ο προβλεπόμενος ξενώνας υποδοχής αιτούντων πολιτικό άσυλο είναι χωρητικότητας 10 ατόμων!

     Εάν οι κυβερνώντες είχαν προβλέψει τι επρόκειτο να συμβεί και ακολούθως εάν είχαν σχεδιάσει ορθολογικά την κρατική δράση, θα μπορούσαν με την βοήθεια ευρωπαϊκών κονδυλίων να στήσουν έναν μηχανισμό, ο οποίος, αφενός θα μπορούσε να αναγνωρίσει συντομότατα την ιδιότητα του πρόσφυγα σε όσους το δικαιούνται παρέχοντάς τους έτσι το δικαίωμα να κινηθούν με νόμιμο τρόπο από την ελληνική επικράτεια προς στην Ευρώπη   και ,αφετέρου θα διαχειριζόταν οργανωμένα το θέμα των λοιπών μεταναστών χωρίς αυτές τις αθλιότητες και τους κινδύνους για την υγεία και την δημόσια τάξη και ασφάλεια.

     Τελικά η ανικανότητα έδωσε άλλη λύση και έγινε αυτό που είχε πει ο Καμμένος. Ανοίξαμε τα σύνορα και τους στείλαμε στην Ευρώπη.