ΤΟ ΣΚΛΗΡΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΑΥΤΑΠΑΤΗΣ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΕΞΕΛΙΧΘΕΙ ΣΕ ΑΡΧΗ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗΣ

  Στις 30 -1-2015 από αυτό το βήμα είχα δημοσιεύσει άρθρο με τίτλο " η οδός της ουτοπίας και η οδός του μόχθου και της αλλαγής" όπου μεταξύ άλλων υποστήριζα τα εξής:
   "Η κυβέρνηση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. εξελέγη υποσχόμενη ότι  θα καταργήσει μονομερώς το μνημόνιο βάσει του οποίου οι δανειστές δανείζουν την Ελλάδα για να αποφύγει την πλήρη χρεοκοπία και, ταυτόχρονα, θα δώσει τέλος στην λιτότητα, θα προχωρήσει σε παροχές ύψους 12 δις ευρώ με στόχο την ανάπτυξη και θα επιχειρήσει να κουρέψει κατά ποσοστό 70 % το δημόσιο χρέος της χώρας.    

    .... Πόσο πιθανό είναι να επιτύχει ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και να κουρέψει το χρέος και να αντικαταστήσει το μνημόνιο και την λιτότητα με παροχές τύπου προγράμματος Θεσσαλονίκης προερχόμενες από νέα δανεικά; Για κάθε λογικό άνθρωπο είναι προφανές ότι ένα τέτοιο "πακέτο" είναι αδύνατο. 

  Η ελπίδα όταν δεν στηρίζεται στην πραγματικότητα καταντάει ανοησία.

  Εάν η νέα κυβέρνηση θέλει να δώσει τέλος στην λιτότητα και το μνημόνιο, δεν πρέπει να στρέψει την προσοχή της στο εξωτερικό, αλλά στο εσωτερικό. Πρέπει να αφήσει τις προχειρότητες και τις εύκολες υποσχέσεις και να εργαστεί σκληρά και με μέθοδο για την αναγέννηση της χώρας. Πρέπει να πατάξει την διαφθορά εξαιτίας της οποίας καταληστεύεται το δημόσιο χρήμα και πάνε χαμένες οι θυσίες του λαού. Πρέπει να καταργήσει τα προνόμια της πολιτικής και οικονομικής ελίτ η οποία οφείλει να συνεισφέρει το δικό της μερίδιο και όχι να συνεχίζει να πλουτίζει παρασιτικά ενώ οι πολίτες υποφέρουν. Πρέπει να αναδιοργανώσει το κράτος και να αξιοποιήσει με διαφάνεια για το δημόσιο συμφέρον την δημόσια περιουσία που κοιμάται, να δώσει ανάσα στους πολίτες που μπλέκουν στα γρανάζια της γραφειοκρατίας αντικαθιστώντας την απίστευτη διοικητική πολυνομία με απλή κωδικοποιημένη νομοθεσία, να θέσει τις κατευθύνσεις για την αληθινή αναγέννηση της οικονομίας με έμφαση στην ποιοτική γεωργία, το περιβάλλον, τον τουρισμό, την ανάδειξη των μνημείων και τον πολιτισμό, να ανοίξει σοβαρό δημόσιο διάλογο για το δημογραφικό πρόβλημα, την παιδεία, την απονομή της δικαιοσύνης, το σύστημα ασφάλισης και , οργανώσει διαδικασία αλλαγής του ίδιου του ελεεινού πολιτικού συστήματος που οδήγησε την χώρα στην καταστροφή με την συμμετοχή ολόκληρης της κοινωνίας μέσω δημόσιας διαβούλευσης και δημοψηφισμάτων."

  Στο εν λόγω άρθρο, κατέληγα με την εξής διαπίστωση: " Εάν η κυβέρνηση δεν θέλει να καταρρεύσει σαν χάρτινος πύργος έχει μία μόνο διέξοδο: Να επιλέξει, αντί της οδού της ουτοπίας, την οδό του μόχθου και της πραγματικής αλλαγής. "
   Έξι μήνες μετά, η διάψευση των ανόητων υποσχέσεων υπήρξε σκληρή όχι μόνο για την κυβέρνηση αλλά κυρίως για την κοινωνία που την ακολούθησε.
   Έτσι όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα δεν υπάρχουν πλέον άλλα περιθώρια πριν την ολοκληρωτική καταστροφή. Τώρα ήλθε η στιγμή το τέλος της αυταπάτης να αποτελέσει ταυτόχρονα την αρχή της συνειδητοποίησης και της ανασυγκρότησης.
   Το πολιτικό σύστημα (κυβέρνηση και αντιπολίτευση) είναι φανερό ότι είναι αμήχανο, ανήμπορο και τελικά ανίκανο να βγάλει την χώρα από την κρίση. Έχει μία μόνο οδό προσφοράς για τον τόπο: Να ανοίξει την πόρτα της αλλαγής απελευθερώνοντας τις διαδικασίες για την ριζική θεσμική αναμόρφωσή του προκειμένου να διορθωθούν οι αθλιότητες που οδήγησαν την χώρα στην καταλήστευση του δημοσίου χρήματος , στην χρεοκοπία και τα μνημόνια , να πνεύσει νέος άνεμος στην πολιτική ζωή της χώρας και να κατατεθούν νέες ιδέες.
    Είναι απόλυτη ανάγκη να ξεκινήσει αμέσως , μέσα σε συνθήκες ισηγορίας διαδικασία δημοσίου διαλόγου και διαβούλευσης με την συμμετοχή όχι μόνο των κομμάτων αλλά ολόκληρης της κοινωνίας των ενεργών πολιτών για την υπέρβαση του μνημονίου, την έξοδο από την κρίση και την αναγέννηση της χώρας.