Ο ΑΝΕΜΟΣ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΘΥΕΛΕΣ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ

   Το σύστημα του καπιταλισμού ανδρώθηκε μέσα από τα δυτικά αντιπροσωπευτικά συστήματα του κοινοβουλευτισμού.

  Ο κοινοβουλευτισμός δεν ταυτίζεται ασφαλώς με την δημοκρατία, διότι η πολιτική εξουσία δεν βρίσκεται στα χέρια των πολλών (ήτοι του δήμου), αλλά των ολίγων, οι οποίοι θέλουν να εμφανίζονται ως αντιπρόσωποι του λαού.

  Ο κοινοβουλευτισμός, προκειμένου να διατηρήσει χωρίς αντιδράσεις την πολιτική εξουσία, χρησιμοποίησε τον καπιταλισμό, τόσο αναγνωρίζοντας ευρύτατατα αστικά και ατομικά δικαιώματα ελευθερίας της  επιχειρηματικότητας, όσο και παρέχοντας μέσω αυτών καταναλωτική ευημερία και υψηλό βιοτικό επίπεδο των υπηκόων.

   Οι πολίτες της δύσεως ζούσαν ευχαριστημένοι με υψηλό βιοτικό επίπεδο και δεν ενδιαφέρονταν ιδιαιτέρως να αποκτήσουν πλήρη πολιτική εξουσία. Με την βοήθεια της ευημερίας του καπιταλισμού τα αντιπροσωπευτικά κοινοβουλευτικά συστήματα της δύσεως νίκησαν τον κομουνισμό και τα δυτικά κράτη κυριάρχησαν.Αλλά η πτώση του κομουνισμού οδήγησε στην παγκοσμιοποίηση. 

   Μέσω της παγκοσμιοποίησης, άνοιξαν τα σύνορα του κόσμου και οι μεγάλες πολυεθνικές καπιταλιστικές επιχειρήσεις της δύσεως δεν δίστασαν να μετακομίσουν στις εξαθλιωμένες πρώην κομουνιστικές χώρες, αλλά και σε άλλες λιγότερο αναπτυγμένες, όπως η Ινδία, προκειμένου να βρουν φθηνά εργατικά χέρια χωρίς τα  δαπανηρά και "ενοχλητικά" δικαιώματα που κατοχυρώνει το ευρωπαϊκό και αμερικανικό εργατικό δίκαιο. 

    Οι χώρες της δύσης δεν φρόντισαν να αυξήσουν το βιοτικό επίπεδο των κατοίκων τρίτων χωρών, ούτε να μεταφέρουν σε αυτές τις νομικές κατακτήσεις του δυτικού πολιτισμού. Ο άνεμος του καπιταλισμού, ο οποίος νίκησε τον ολοκληρωτικό κομουνισμό, έφερε τώρα τις θύελες της παγκοσμιοποίησης. Η μεταγκατάσταση των μονάδων παραγωγής των μεγάλων πολυεθνικών εταιριών στις φτωχές χώρες του πρώην κομουνισμού στέρησε από τις χώρες της δύσης πολύτιμα έσοδα και οδήγησε ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού στην ανεργία. Τα κράτη βρέθηκαν με τεράστια χρέη. Μοναδικός κερδισμένος της παγκοσμιοποίησης είναι ο καπιταλισμός και δη το μεγάλο κεφάλαιο.

   Σήμερα το μεγάλο κεφάλαιο εμφανίζεται ισχυρότερο ακόμη και από τις κυβερνήσεις των μεγαλύτερων δυτικών κρατών, οι οποίες καλούνται να προχωρήσουν σε πρωτοφανή λιτότητα για να περιορίσουν τα χρέη τους δεδομένου ότι δεν υφίστανται πολλά περιθώρια εσόδων μέσω της ανάπτυξης. Οι χώρες της δύσης, αφού δεν φρόντισαν εγκαίρως να αυξήσουν το βιοτικό επίπεδο των τρίτων κρατών και να κατοχυρώσουν και εκεί κατά το δυνατόν ανάλογα εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα, τώρα, για να ανταγωνιστούν αυτές τις χώρες και να επαναπροσελκύσουν το μεγάλο κεφάλαιο, επιχειρούν να μειώσουν το βιοτικό επίπεδο των δικών τους πολιτών και να καταργήσουν κατοχυρωμένα δικαιώματα δεκαετιών. Την ίδια στιγμή όπου η δύση και ο καπιταλισμός ετοιμάζεται για νέο άλμα, αυτή τη φορά προς τις αραβικές - ισλαμικές χώρες, οι χώρες της δύσης, η Ιαπωνία και το Ισραήλ βιώνουν πρωτοφανή κρίση.

    Ο Αριστοτέλης υποστήριζε ότι άριστη πολιτική κοινωνία είναι εκείνη στην οποία πλέον ισχυρή είναι η μεσαία τάξη. ("Δήλον άρα ότι και η κοινωνία η πολιτική άριστη η δια των μέσων και τας τοιαύτας ενδέχεται ευ πολιτεύεσθαι, εν αις δη πολύ το μέσον και κρείτον μάλιστα μεν αμφοίν, ει δε μη , θάτερου μέρους." Πολιτικά Δ΄ 40). Και τούτο διότι οι μεν πολύ πλούσιοι έχουν μεγάλη δύναμη ώστε ούτε γνωρίζουν , ούτε επιθυμούν να είναι αρχόμενοι, αλλά επιδιώκουν να καταστούν δεσπότες των άλλων, οι δε υπερβολικά φτωχοί είναι ξεπεσμένοι και εύκολα συμπεριφέρονται ως δούλοι, με αποτέλεσμα η πόλη να μετατρέπεται από κοινωνία ελευθέρων πολιτών σε κοινωνία δεσποτών και δούλων.(Γίνεται ουν δούλων και δεσποτών πόλις, αλλ' ουκ ελευθέρων...") 

   Τα κράτη της δύσης , εάν δεν θέλουν να καταστούν έρμαια των πλουσίων του καπιταλισμού οφείλουν να ανασχέσουν την δύναμή τους και να  ενισχύσουν την μεσαία τάξη τους.