ΙΣΗΓΟΡΙΑ

      Η μάχη του Μαραθώνα αποτελεί μία από τις σημαντικότερες μάχες όλων των εποχών. Διεξήχθη τον Αύγουστο (ή Σεπτέμβριο) του 490 π.Χ.  μεταξύ Αθηναίων και Πλαταιών από την μία και Περσών από την άλλη, στην πεδιάδα του Μαραθώνα όπου είχε αποβιβαστεί ο περσικός στρατός ύστερα από την  καταστροφή της Ερέτριας.        Οι Πέρσες επιτέθηκαν στις ελληνικές πόλεις για να τις τιμωρήσουν, όπως ισχυρίζονταν, για την βοήθεια που είχαν προσφέρει στην επανάσταση των Ιώνων το 494 πΧ. Είχαν επιχειρήσει και το 492 π.Χ.  να κατέλθουν στην Ελλάδα μέσω της Θράκης, αλλά ο περσικός στόλος υπέστη ολοκληρωτική καταστροφή από τρικυμία στο ακρωτήριο του Άθω, με αποτέλεσμα να αναγκασθούν να επιστρέψουν. Το 490 π.Χ. επέλεξαν άλλη διαδρομή και, αφού κατέλαβαν την Νάξο και κατέστρεψαν την Ερέτρια, αποβιβάστηκαν στο Μαραθώνα. Επικεφαλής των Περσών ήταν οι στρατηγοί Δάτης και Αρταφέρνης. Καθοδηγητής τους ήταν  ο Ιππίας, εκδιωχθείς  πρώην τύραννος των Αθηνών , ο οποίος υπολόγιζε έτσι  με προδοσία να ξαναπάρει την εξο

      Η απεργία αποτελεί ατομικό δικαίωμα των εργαζομένων, το οποίο προστατεύεται από το άρ.23 παρ.2 του Συντάγματος. Ιδιορυθμία του εν λόγω δικαιώματος αποτελεί  σύμφωνα με την ως άνω συνταγματική διάταξη ότι " ασκείται από τις νόμιμα συστημένες συνδικαλιστικές οργανώσεις για την διαφύλαξη και την προαγωγή των οικονομικών και εργασιακών γενικά συμφερόντων των εργαζομένων."      Τι γίνεται όμως όταν τα οικονομικά και εργασιακά συμφέροντα μίας συγκεκριμένης κατηγορίας εργασζομένων έρχονται σε σύγκρουση με τα συμφέροντα της κοινωνίας, ή δεν βρίσκουν καμία απήχηση σε αυτή; Το Σύνταγμα επιχειρεί να θέσει κάποιους περιορισμούς για περιπτώσεις εργαζομένων σε υπηρεσίες ή οργανισμούς "που η λειτουργία τους έχει ζωτική σημασία για την εξυπηρέτηση βασικών αναγκών του κοινωνικού συνόλου", ενώ απαγορεύει ρητά την απεργία στους δικαστικούς λειτουργούς και σε όσους υπηρετούν στα σώματα ασφαλείας (άρ. 23 παρ.2 εδ.β΄ Σ). Τελικώς, η  δικαιοσύνη  καλείται να κρίνει εάν μία απεργία εί

      Χθες στις 5 τα ξημερώματα δολοφονήθηκε εν ψυχρώ ένας νέος άνθρωπος. Ήταν έγγαμος , πατέρας ενός δίχρονου παιδιού. Οι δολοφόνοι φέρονται να χτύπησαν το κουδούνι του καλώντας τον να κατέβει διότι κάποιοι του κλέβουν το αυτοκίνητο. Προφανώς τον ξύπνησαν. Οδηγήθηκε στην πόρτα της πολυκατοικίας όπου κατοικούσε σαν πρόβατο επί σφαγή. Όταν κατέβηκε τον γάζωσαν εν ψυχρώ με 17 σφαίρες.        Είναι φοβερό πράγμα η εν ψυχρώ δολοφονία. Στην αρχαία Αθήνα οι φόνοι δικάζονταν από το δικαστήριο του Αρείου Πάγου έξω , σε ανοικτό χώρο, επάνω στον βράχο του Αρείου Πάγου για να μην μιασθούν οι δικαστές και οι παρευρισκόμενοι από την αποτρόπαιη πράξη του φόνου. Ο κατηγορούμενος καθόταν σε μία  ειδικά διαμορφωμένη για τους κατηγορούμενους πέτρα , η οποία είχε τον τίτλο "περί ύβρεως", ενώ ο κατήγορος σε μία άλλη, η οποία τιτλοφορείτο "περί αναιδείας".      Είναι απαίσιο πράγμα η αφαίρεση της ανθρώπινης ζωής. Ο άνθρωπος είναι ικανός για τις πιο υπέροχες και τα πιο απαίσιες πράξεις.

      Ως γνωστόν, η θεωρία του συνταγματικού δικαίου διακρίνει τριών ειδών δημόσια δικαιώματα: (α) τα ατομικά, (β) τα κοινωνικά και (γ) τα πολιτικά.        Ατομικά δικαιώματα ή ελευθερίες είναι εκείνα των οποίων την άσκηση οφείλει κατ' αρχήν να μην εμποδίζει το κράτος. Τέτοια είναι το δικαίωμα της ζωής (άρ.5 παρ.2 Σ), της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας (άρ.5 παρ.1 Σ), της προσωπικής ελευθερίας- ασφάλειας (άρ.6Σ), του ασύλου της κατοικίας (άρ.9 Σ), τα δικαιώματα του συνέρχεσθαι και του συνεταιρίζεσθαι (άρ.11-12 Σ), η ελευθερία θρησκευτικής συνείδησης (άρ.13Σ), η ελευθερία του Τύπου, της έρευνας και της διδασκαλίας (άρ.14-16 Σ ) , το δικαίωμα της ιδιοκτησίας (άρ.17 Σ), το απόρρητο της επικοινωνίας (άρ.19 Σ) και το δικαίωμα στην παροχή δικαστικής προστασίας (άρ.20 Σ). Τα ατομικά δικαιώματα εγγυώνται ένα πλέγμα ατομικής ελευθερίας έναντι της κρατικής εξουσίας, το οποίο δεν ήταν αυτονόητο, αλλά κατακτήθηκε με αιματηρούς αγώνες, κυρίως από την εποχή του διαφωτισμού.     Εξ