ΣΤΗΝ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΔΕΝ ΑΡΜΟΖΕΙ Η ΔΟΥΛΟΠΡΕΠΕΙΑ

     Οι αρχαίοι Έλληνες έλεγαν ότι η Δικαιοσύνη είναι τυφλή. Στην σημερινή Ελλάδα όμως τα πράγματα άλλαξαν. Τώρα η δικαιοσύνη δεν είναι τυφλή, αλλά κουφή. Η όρασή της δυστυχώς αποκαταστάθηκε για κακή τύχη των ανίσχυρων και προς σκανδαλώδη εύνοια των οικονομικά και πολιτικά ισχυρών. Επιπλέον, έχει γίνει αόρατη. Και επειδή έχει πολλά χρόνια να εμφανιστεί ενώπιον της ελληνικής κοινωνίας, οι περισσότεροι Έλληνες θεωρούν ότι , εκτός από αόρατη, είναι πλέον και ανύπαρκτη. Και τούτο διότι δικαιοσύνη σημαίνει απονομή του δικαίου, πλην όμως το δίκαιο δεν εφαρμόζεται.

       Η Ελλάδα είναι η πιο διεφθαρμένη χώρα της Ευρωζώνης, και ένα από τα πιο διεφθαρμένα κράτη του δυτικού κόσμου. Από την έλευση της μεταπολίτευσης μέχρι σήμερα δεκάδες σκάνδαλα έχουν δει το φως της δημοσιότητας. Ουδένα όμως εξ αυτών εξιχνιάστηκε από την ελληνική δικαιοσύνη και ουδείς πολιτικός ή μεγαλοπαράγων της ελληνικής δημόσιας ζωής τιμωρήθηκε μέχρι σήμερα.

     Προ ολίγων ημερών, στις 3 Οκτωβρίου, ανήμερα του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου, εορτάστηκε η ημέρα της δικαιοσύνης. Η εκδήλωση έγινε στην αίθουσα της Παλαιάς Βουλής και συνοδεύτηκε από χορωδία και φαγητό. Στον χώρο υπήρχαν πολλοί ανώτεροι και ανώτατοι δικαστές , ακόμη και συνταξιούχοι πρώην δικαστές, με το γνωστό βλοσυρό για τους πολλούς και μειλίχιο για τους ολίγους βλέμμα τους. Ο Πρόεδρος της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων , επηρεασμένος και από την επιδεικτική απουσία του Υπουργού δικαιοσύνης, εξαπέλυσε οξεία κριτική για την χρεοκοπία της χώρας και στο μνημόνιο το οποίο οδήγησε στην μείωση των αμοιβών των δικαστών και στην  υπαγωγή τους στο ΙΚΑ. Αναφέρθηκε στις κυβερνήσεις , αλλά  δεν είπε τίποτε για την αδιαφορία της δικαστικής εξουσίας να ελέγξει τις παρανομίες και την καταλήστευση του δημοσίου χρήματος εκ μέρους των πολιτικών. Δεν ανέφερε τίποτε για την συγκάλυψη των σκανδάλων, για την διαπλοκή, ούτε για το  νέο τεράστιο σκάνδαλο, οργανωμένης υφαρπαγής ακινήτων με την συμμετοχή μεγαλοδικηγόρων, πολιτικών μηχανικών και σημαντικού αριθμού δικαστών και εισαγγελέων, το οποίο είδε προσφάτως το φως της δημοσιότητας κατόπιν παρακολουθήσεων της Ε.Υ.Π.

       Οι δικαστές, όσο ανυποχώρητοι είναι όσον αφορά τις μισθολογικές τους διεκδικήσεις, τόσο απαθείς εμφανίζονται μπροστά στην υποταγή τους στην εκάστοτε κυβέρνηση. Χρήματα και αυξήσεις έχουν διεκδικήσει πολλές φορές. Ουδέποτε μέχρι σήμερα διεκδίκησαν τον απεγκλωβισμό τους από την εκτελεστική εξουσία. Είναι θλιβερό το γεγονός ότι, ενώ από πολλές πλευρές της κοινωνίας προβάλλεται επιτακτικά το αίτημα της ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης, ώστε να πάψει επιτέλους η ηγεσία της να διορίζεται από την κυβέρνηση,οι ίδιοι οι δικαστές που θα έπρεπε να είναι στην πρώτη γραμμή του αγώνα, ουδέποτε πρόβαλαν τέτοια διεκδίκηση. Δεν τους ενδιαφέρει η ανεξαρτησία.  Προφανώς προτιμούν η δικαστική εξουσία να λειτουργεί ως θεραπαινίδα των δύο άλλων εξουσιών. Η ευθύνη τους για την άθλια εικόνα του συστήματος της μεταπολίτευσης είναι τεράστια.