ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΩΝ ΦΟΙΤΗΤΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ;

      Οι φοιτητικές εκλογές του 2010 διεχήχθησαν όπως φαίνεται σε άλλη χώρα και όχι στην κλυδωνιζόμενη Ελλάδα .

         Η παράταξη της ΔΑΠ, η οποία πρόσκειται στην ΝΔ ,πανηγυρίζει διότι, για μία ακόμη χρονιά ήλθε πρώτη λαμβάνοντας περίπου 38.000 ψήφους και ποσοστό 38% επί των εγκύρων ψηφοδελτίων. Εξάλλου και η ΠΑΣΠ, η οποία πρόσκειται στο ΠΑΣΟΚ, θεωρεί ότι να έχει ανοδική πορεία λαμβάνοντας περίπου 32.000 ψήφους και ποσοστό 34%.

         Στις φετινές φοιτητικές εκλογές ψήφισαν περίπου 106.000 φοιτητές, περίπου 6.000 λιγότεροι από πέρυσι. Εάν λάβει κανείς υπόψη του ότι κάθε έτος εισέρχονται στα Α.Ε.Ι. και Τ.Ε.Ι της χώρας περίπου 85.000 μαθητές,  με δεδομένο ότι στις περισσότερες σχολές η φοίτηση διαρκεί 4 έτη, το σύνολο των φοιτητών της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης φθάνει σίγουρα τις 320.000 και μάλλον υπερβαίνει τους 400.000 φοιτητές εάν προστεθούν εκείνοι οι οποίοι δεν αποφοιτούν με την παροδο των 4 ετών. Με βάση τα παραπάνω, το ποσοστό ψηφισάντων στις φοιτητικές εκλογές ευρίσκεται περίπου στο 25% του συνολικού αριθμού των φοιτητών, ενώ το ποσοστό των εγκύρων ψηφοδελτίων είναι ακόμη μικρότερο. Ακολούθως, το πραγματικό ποσοστό της "νικήτριας"ΔΑΠ ανέρχεται μόλις στο 9,5% των φοιτητών.

       Χθες,ένας καλός φίλος , έγκριτος οικονομολόγος και ενεργός πολίτης, ο Δημήτρης Κατσαρέλλος, μου είπε:" Φίλε, εάν στις φοιτητικές εκλογές του 2010 έλαβε η ΝΔ ποσοστό 38% και το ΠΑΣΟΚ 34% , εάν δηλαδή σήμερα η φοιτητική νεολαία συνεχίζει να στηρίζει με τόσο υψηλά ποσοστά τα δύο μεγάλα κόμματα, τότε η χώρα δεν έχει καμία ελπίδα!"

      Νομίζω ότι - ευτυχώς- τα πράγματα δεν είναι τόσο άσχημα. Εδώ και πολύ καιρό ,ήδη από την δεκαετία του 80,  η φοιτητική νεολαία απέχει από την παρωδία των φοιτητικών εκλογών. Τα αποτελέσματα σε καμία περίπτωση δεν αντικατοπτρίζουν τις διαθέσεις και τις πεποιθήσεις των φοιτητών. Βεβαίως, τα δύο μεγάλα κόμματα, για επικοινωνιακούς λόγους ,σπεύδουν να πανηγυρίσουν. Οι φοιτητές των παρατάξεων αυτών εμφανίζουν περισσότερο την εικόνα οπαδού ποδοσφαιρικής ομάδας, ο οποίος φωνάζει συνθήματα και ασκεί βία, παρά σκεπτόμενου πολίτη. Η ιστορία έχει δείξει ότι μερικοί από αυτούς τους αστοιχείωτους ανέλαβαν μετέπειτα και κυβερνητικές θέσεις. Ωστόσο, δεν αντικατοπτρίζεται μέσα από αυτούς η εικόνα του συνόλου της φοιτητικής νεολαίας.

       Τελικά, φίλε Δημήτρη, νομίζω ότι η εικόνα είναι πράγματι θλιβερή, αλλά μόνο για το ποιον της συντριπτικής πλειονότητας των μελών αυτών των φοιτητικών παρατάξεων.